Het kerkschip Emmaüs in Luik zou volgend jaar sowieso verdwijnen. Niemand had echter kunnen voorzien dat deze ontmoetingsplek voor binnenschippers op zo’n trieste manier de deuren zou moeten sluiten. Afgelopen weekend hebben vandalen ’s nachts de boel kort en klein geslagen.
Pater Jos Jehaes, aalmoezenier in Luik, heeft er bijna geen woorden voor: “Alle ruiten zijn kapot en binnen is alles vernield. De zondagsmis heeft niet kunnen plaatsvinden. Van de daders is geen spoor. We hebben geen adreskaartje gevonden.”
Voorafgaand aan het vandalisme was binnen twee weken tijd al drie keer ingebroken op het kerkschip. Dat zal niet worden hersteld omdat het besluit tot sloop al was genomen. Het voormalige werkschip, in 1970 verbouwd tot kerkschip, heeft het einde van zijn levensduur bereikt.
“Te triest voor woorden”
Jos Jehaes, inmiddels negentig jaar oud, zou volgend jaar een punt zetten achter zijn aalmoezenierschap in Luik. Nu neemt hij noodgedwongen al eerder afscheid. “Het is te triest voor woorden. We zijn de boel nu aan het opruimen en binnen drie weken is het kerkschip weg.”
Toen Jehaes eind jaren 60 door de toenmalige bisschop van Luik werd gevraagd om binnenvaartaalmoezenier te worden dacht hij aanvankelijk dat hij dit niet zou kunnen. “Ik woonde in Limburg en moest ineens diensten in het Frans gaan verzorgen. En dat terwijl ik nog nooit aan boord van een binnenschip geweest was.”
“Maar ik heb nooit spijt gehad dat ik het gedaan heb en ik heb het graag gedaan. Wat een mooie vriendschappen heb ik mogen sluiten! Ik heb in al die jaren veel vreugde met schippers gedeeld, maar ook verdriet. We waren de laatste tijd nog met een klein ploegje, maar ook dat was leuk. Een beetje zoals een familie. Ik was graag nog even doorgegaan.”
Jehaes verzorg nog diensten in een rusthuis en een kleine parochie. Daarnaast is hij aalmoezenier in een schipperskapel in Maasmechelen. “Dat blijf ik ook doen. Ik ben nog gezond en mobiel!”
Wat is dit verschrikkelijk
Wat hebben we mooie tijden gehad.
Bijna iedere week kwamen mijn ouders hier naar de mis, daarna lekkere pintjes en borreltjes drinken met vrienden.
Bel feestjes zijn er gevierd tot diep in de nacht en altijd gezellig.
Jammer dat het zo moet aflopen.
Ik wens pater Jesse nog mooie jaren toe u was een geweldig mens.
Groetjes Marianne Heck