Wat een onwezenlijke stilte hing er van het weekend boven de Nieuwe Maas. Ik maakte met mijn 89-jarige vader zo’n typische zondagwandeling over de Parkkade. Hij was erg onder de indruk van al die grote schepen die tegen de kant lagen. Dat waren wat roestige coasters, maar ik kon hem gelukkig wijzen op de ss Rotterdam, die je mooi tussen boeg en kont van twee coasters door kon zien liggen aan de overkant tegen Katendrecht aan. Wat ik echter niet kon laten zien, waren varende schepen. Zondagsrust? Denk het niet. Tankers en containerschepen voeren er altijd. Je kan sceptisch doen over het nut van de eeuwige ratrace in bepaalde sectoren waar een dag rust in de week uit den boze was. Maar dit wachten tot de laatste varende schipper het licht uit komt doen stemt ook niet tot vrolijkheid. Je voelt dat dit niet lang goed kan gaan. Bij de organisaties komen veel signalen binnen van bezorgde ondernemers die de muren op zich af zien komen. Waarschijnlijk het topje van de ijsberg want heel veel ondernemers zullen niet zomaar toegeven hoe beroerd de zaak er bij hen voor staat. Geen opdrachten, veel tijd om met elkaar te overleggen, vooruitzichten die steeds verder verschrompelen. Alles bij elkaar een explosief mengsel. De stilte voor de storm is altijd onwezenlijk.
Michel Gonlag
