Het is even bijkomen van de enorme plens regen die de lopers op de vrijdagochtend over zich heen hebben gekregen. Met een subtropische middag als gevolg: warm en vochtig. Zie dan maar weer een beetje op adem te komen om kilometers te kunnen maken. We staan bij een verzorgingspost van het KSCC in Cuijck en het is 12.13 uur. Zeven uitvallers zijn er tot nu toe onder de binnenvaarders genoteerd. In totaal namen 120 mensen vanuit het schipperscentrum deel aan deze memorabele Vierdaagse. De honderdste!
“Kijk, dat is nou moeilijk”, zegt aalmoezenier Bernhard van Welzenes, blikkend op de wandelaars die voor de slagboom halt moeten houden. De post van het KSCC staat vlak bij het spoor, waarover om de haverklap treinen rijden. Daardoor moeten de wandelaars stoppen met lopen en dat is vervelend, want het haalt hen uit het ritme.
Bejaardengangetje
“Niet zo’n bejaardengangetje, hè, moedigt de ’de aal’ grappend wat van zijn mensen aan. “Zet ‘m op!”
Het is een gewemel van jewelste in en rond de verzorgingstent. Soepjes worden geregeld, broodjes gesmeerd en voeten verzorgd. Her en der gaan de sokken uit en indrukwekkende plakken pleisters komen tevoorschijn. Een wonder dat daar nog op kan worden gelopen. Maar wie weet is het wel de zalvende aanwezigheid van de aalmoezenier die voor wonderen zorgt. Of zal het die fles vieux zijn die daar staat, onder handbereik?
Rillingen
De rillingen liepen de lopers over de rug bij de start van vanmorgen, de laatste vroege ochtend van de Vierdaagse. Niet vanwege de regenkou, maar door het aanmoedigende applaus. “Ik heb gehoord dat Amalia ook meeloopt en dat koning Willem-Alexander daarom hier is.” “Nou, dat weet ik niet hoor, sombert iemand anders, “met wat er in Nice is gebeurd? Die zullen er allebei wel niet zijn.”
Tegenover de hulppost staat een aantal blagen die afwisselend wandelaars aanmoedigen, hen dan weer een beetje pesten en daarbij de lopers ietwat in de weg staan. Dus Bernhard van Welzenes zegt er iets van en ze zijn subiet weer braaf. Met klappende handjes glunderen de kinderen naar een groep Franse en Canadese soldaten. Een van de Canadezen flirt met een langbenige dame langs de weg. Kushandjes vliegen als vlinders over en weer.
Verdiend
De laatste kilometers zijn ingezet, de roes en de vermoeidheid doen hun werk. “Bent u vanavond ook in het schipperscentrum, aalmoezenier?”, komt een vrouw langsgewandeld. “Natuurlijk”, is het antwoord. Daar werden de lopers nog eens extra gehuldigd. En verdiend!
