Erik van Toor, manager van Kantoor Binnenvaart en actief als lid van het Crisisberaad Binnenvaart, heeft op persoonlijke titel een open brief aan binnenvaartondernemers geschreven. Daarin roept hij binnenvaartondernemers op positief mee te denken over oplossingen om de bedrijfstak door de economische storm te loodsen.
Na lang overwegen heb ik besloten deze open brief te schrijven. Zoals u wellicht weet, was ik één van de mensen achter de tafel in de Maassilo. Eén van de ‘stropdassen’ dus, zoals we inmiddels genoemd worden.
De plannen die wij daar gepresenteerd hebben, zijn een reactie op de grote zorgen over de toekomst van onze sector. Die zorgen zijn ingegeven door wat er is gebeurd, wat er momenteel gebeurt en wat er volgens diverse prognoses nog gaat gebeuren. Zwartkijkerij? Ik hoop het van harte, want dat zou betekenen dat de nabije toekomst er zonniger uitziet dan wij nu denken.
Uiteraard zijn wij niet over één nacht ijs gegaan toen we de contouren van het schepenpoolplan aan u voorlegden. We hebben ons laten bijstaan door veel binnenvaarders uit alle tonnageklassen. Ondernemers van grote en kleine schepen hebben meegedacht aan een mogelijk antwoord op de desastreuze vraaguitval. Dit crisisberaad is ontstaan na vele contacten met verontruste schippers.
Duidelijk werd dat er maatregelen moesten komen die relatief snel kunnen worden gerealiseerd om de binnenvaart door de crisis te leiden. Na intensief overleg met allerlei betrokkenen uit de branche is het schepenpoolplan uitgedacht. Het plan is gebaseerd op de coöperatieve gedachte, die in andere sectoren met kleinere bedrijven de individuele ondernemers sterker heeft gemaakt.
“Het is logisch dat er veel kritische vragen over het plan zijn”
Het is logisch dat er veel kritische vragen over het plan zijn. Maar ik vraag u in alle ernst of er andere reële manieren te bedenken zijn om de binnenvaart te redden van de financiële ondergang. We horen ze graag van u en zullen u ook zeker de kans geven uw suggesties actief kenbaar te maken.
We weten dat de vrachtprijsvorming in een neerwaartse spiraal gaat zodra er voor tien reizen elf schepen beschikbaar zijn. Op dit moment zijn er in de droge lading voor zeven reizen zo’n tien schepen.
We krijgen veel suggesties van ondernemers die tot in detail hebben uitgedacht hoe anderen hun bedrijf moet redden:
– De banken moeten iets doen, bijvoorbeeld failliete schepen in de hoek leggen.
Maar wie gaat dat betalen?
– De overheid moet iets doen, bijvoorbeeld wettelijke bodemtarieven mogelijk maken.
Maar hoe lang zal het duren voordat alle Europese lidstaten het daarmee eens zijn?
En hoe moet dat met de Akte van Mannheim?
– De bevrachters en verladers moeten iets doen. Die moeten veel meer betalen.
Maar waarom zouden ze dat doen als de marktomstandigheden hen niet dwingen?
Op zich natuurlijk heel logische gedachten, maar er is sprake van een mondiale crisis en we zijn niet de enige sector in moeilijkheden. Dat is de harde realiteit waar we mee te maken hebben.
Het plan dat nu voorligt komt voort uit diverse overleggroepen van binnenvaartondernemers en moet worden uitgevoerd door de binnenvaart zelf. We weten allemaal hoe moeilijk dat in onze sector ligt, maar tot nu toe is er geen andere, haalbare en snelle oplossing voorgesteld.
“We bereiken niets met de manier waarop er momenteel onder elkaar gereageerd wordt”
We bereiken niets met de manier waarop er momenteel onder elkaar gereageerd wordt. Groot tegen klein, oud tegen nieuw; de lol van het varen is er ver af en ieder weldenkend mens snapt dat we het daarmee niet gaan redden. Anonieme reacties op diverse websites geven een beeld van een bedrijfstak in verwarring.
Natuurlijk, er zijn fouten gemaakt en we zitten met een grote overcapaciteit. Maar dat komt grotendeels omdat het ladingaanbod plotseling en met een ongekend percentage teruggelopen is door de wereldwijde crisis. Toch zullen we een antwoord hierop moeten vinden, want hoeveel faillissementen er ook vallen, als de ondernemers weg zijn blijven de schepen in de markt.
Velen van u weten dat ik zelf drie jaar geleden aan de wal ben gegaan na zeventien jaar met mijn gezin op een aantal eigen schepen tussen de 600 en 1300 ton te hebben gevaren. Een fantastische tijd, waar ik vaak met veel weemoed aan terug denk. Het doet mij veel pijn om te zien hoe onze bedrijfstak in deze crisis om zeep dreigt te worden geholpen door verdeeldheid en polarisatie. Ik roep u op om samen met uw organisaties aan een betere toekomst te bouwen.
U krijgt alle kans daaraan bij te dragen, het gaat om u.
Ik wens u heel veel sterkte en wijsheid om door deze moeilijke tijd heen te komen.
Erik van Toor
reactie Ger Veuger.
