Aan boord bij de familie Wanders gaan we het maar beter niet over het onderwerp economie hebben. Hoe slecht het in de vaart gaat, weten we allemaal. En misschien riekt het woord ‘economie’ ook wel naar een schoolvak. En dat komt nu even niet zo goed uit. Want dochter Amanda (19) zit op de havo en moet snel eindexamen doen. Zij “is behoorlijk gestrest.”
Ze zit niet voor niets achter een laptop aan de eettafel. Hier moet geleerd worden. Dus laten we het onderwerp eindexamen maar niet aansnijden. Amanda is al zenuwachtig genoeg. En dat het schip van schipper Wim Wanders (55) al snel in Hasselt de helling op moet – laten we het daar ook maar niet over hebben. “Want dat kost een hoop geld, er moet een hoop gebeuren.”
De Thuvine (70 meter lang, 8,07 meter breed en 851 ton groot) “moet geteerd worden, nieuw kleurtje hier en daar”, zegt Brigitte Wanders (49), zijn vrouw, en moeder van twee kinderen. De laatste reis ging naar Maasbracht en nu liggen ze in de Nijmeegse Waalhaven, om zich op te maken voor de facelift in Hasselt. 21 jaar is ze nu getrouwd met de schipper, die nu even “een rondje is maken, hij zal zo wel terugkomen. Hij zal wel een praatje maken met een andere schipper.”
Gekkenhuis
Het echtpaar Wanders is het varen zeker niet vreemd, ook de voorouders hebben een nat verleden. De ouders van Brigitte bijvoorbeeld hadden een sleepschip. Dochter Amanda heeft niet zo veel met het schippersvak. Zij wil pedagogiek gaan studeren. Haar broer William (16) wil timmerman worden. “Varen is niks voor mij”, zegt zij vanachter haar laptop. Ze is wel naar het schippersinternaat gegaan, op het St. Nicolaas in Nijmegen.
“Ik moest uitleggen dat ik niet in een of ander gekkenhuis had gezeten, maar op een schippersinternaat”, weet Amanda zich nog te herinneren toen zij op de middelbare school terechtkwam. Medescholieren dachten dat het woord ‘internaat’ zo’n beetje synoniem stond voor gesticht.
Maar of je kind aan wal of kind aan boord bent, elk huisje heeft z’n kruisje. Nou ja: elk roefje in dit geval. “Want je hebt ook wel zorgen met opgroeiende kinderen aan boord hoor”, vertelt Brigitte Wanders. Zij vertelt dat haar dochter op 4-jarige leeftijd, in een onoplettend moment, helemaal naar voren was gelopen, door het gangboord van het varend schip, naar de plek waar haar vader zat te verven. “Wat doe jij nou hier, Amanda?”
Avondeten
Nu zit zijn dochter achter haar laptop, die weldra plaats zal moeten maken voor het avondeten. En daar is niets mis mee, zo te ruiken. Een open keuken verbergt geen geuren in een roef. Zou het woord ‘roef’ nou werkelijk iets met het Engelse ‘roof’ te maken hebben?
Het wordt tijd om buiten even een foto te maken. Op de roef. Als schipper Wim Wanders terugkomt, is het fototoestel al opgeborgen helaas. Ach, zijn vrouw en dochter hebben prima hun verhaal kunnen doen zonder hem. Volgende keer mag hij weer. Misschien op sluis Weurt.
