De familie Kornet is het varen met de paplepel ingegoten: Bas werd geboren in 1950, zoon Chris in 1975. Chris heeft ondertussen zijn zoon Martijn (2003) als matroos aan boord van de Navigatie, die zijn vader gegarandeerd gaat navolgen.
Het varen zit de uit Werkendam afkomstige familie Kornet in de genen. Bas zat met vier broers in het schippersleven. Hij was de jongste van acht kinderen. Vier van zijn broers en een zus varen ook. Zijn vader voer vanaf 1932 met de Maria, een luxe motor waarop Bas op zijn negentiende ging varen. Zesenhalf jaar voer hij met de Maria, tot 1975. Vooral op de Belgische kust in de estuaire vaart. “Toen waren die regels soepeler.”
Het blijft in de familie
Het Nederlandse bedrijfsleven stoelt op ondernemende families. Voor de binnenvaart geldt nog sterker dat het familiebedrijf de stuwende kracht is. In de serie ‘Het blijft in de familie’ onderzoekt journalist Evert Bruinekool wat de bepalende factoren voor succes zijn. Wat maakt
familiebedrijven zo sterk? Hoe werken verschillende generaties samen? Wat kunnen ze van elkaar leren? En wat zijn de valkuilen?
Voor deze aflevering stapt Evert Bruinekool aan boord van de Navigatie van Chris en Marga Kornet op het moment dat het schip wegens onbalans van de schroef in het dok lig bij Asto Shipyard in Raamsdonksveer. Chris’ vader Bas en zoon Martijn, die als matroos werkt op de Navigatie, zijn ook aanwezig.
Deze serie is mede mogelijk gemaakt door het Steunfonds Freelance Journalisten.
Kustvaart
In 1971 trouwde hij en kwam zijn vrouw ook aan boord wonen. “Eigenlijk ben ik nooit een echte binnenvaartschipper geweest, ik voer vaker aan de kust”, vertelt Bas. “Van Vlissingen buitenom naar Zeebrugge en later naar Oostende.”
In 1975 verhuisde hij naar een 67-meter-schip, de Transitorius. Daarmee voeren ze zelfs naar Duinkerken.
“Als mijn vrouw zwanger was, werden de kinderen bij haar moeder thuis geboren. Maar tijdens de geboorte was ik erbij.” De familie zit al vele generaties in de scheepvaart. “Misschien wel zeven. Mijn grootvader Gijsbert Kornet liet in 1928 een nieuwe spits bouwen, de Voor den Tijd.”
In die tijd was het gemakkelijker. Er waren geen regels en ook in de zeevaart waren er geen vaartijden. Hij voer met zijn vrouw en een matroos. “We zaten in een BV met vijf broers en één zwager, met zeven schepen.”
Ze zijn allemaal gestopt, Bas als laatste in 1990. “De schepen zijn overgegaan naar de kinderen van een broer die op coasters wilden gaan varen. Mijn zoon Chris zei na negen maanden: ‘Pa, dat is niks voor mij, ik wil in de binnenvaart.’ Chris is toen bij een oom gaan varen in de binnenvaart.”
Liever binnenvaart
Chris kreeg de smaak te pakken en voer enkele jaren bij zijn zwagers en oom aan boord. Vervolgens haalde hij zelf zijn papieren en hij begon in 1997 met een eigen schip de Navigatie (ex-Christiaan, gebouwd door zijn opa). Zijn vader steunde hem daarbij. Na een grote verbouwing aan het schip trouwde Chris met Marga van Maastricht, de dochter van een vrachtwagenchauffeur, van wie ook veel familie vaart. Ze gingen samen aan boord wonen.
“In 2003 kochten wij een nieuwbouwschip van een neef (Chris Kornet, Concordia Shipyards) en verkochten we mijn eerste schip. Na vijftien maanden kon ik een goede deal sluiten en verkocht ik die Navigatie weer. Wij bestelden een nieuw schip en een casco van hetzelfde type.” Vier schepen met de naam Navigatie: van 1.800 via 3.000 en 3.200 naar de 4.000 ton van het huidige prachtexemplaar van 135 meter.
Een verschil in varen tussen Bas en Chris zit hem vooral in het aantal schepen: “Als er bij mijn vader één stil lag, was het niet zo erg. Maar als je in je eentje stil ligt, dan heb je geen brood op de plank.”
Zijn vader heeft hem met de start van het bedrijf financieel gesteund. Dit was anders dan een bedrijf overnemen. “Het nadeel van dit vak is dat de kinderen altijd naar een internaat gaan. Chris had last van heimwee”, vertelt Bas. “Hij heeft het er niet naar zijn zin gehad, ondanks de goede zorg van het internaat.”
Ook de kinderen van Chris gaan naar het internaat. “Maar wat er ook gebeurt, op vrijdag komen de kinderen naar boord”, zegt hij. “Tegenwoordig is dat door de auto aan boord een stuk makkelijker.” Bas is vanaf zijn achtste op een internaat geweest en ging daarna gelijk twee jaar naar de binnenvaartschool. De twee oudste kinderen van Chris werken aan de wal en de jongste zit nog aan boord, terwijl zijn zus op het internaat zit.”
Martijn weet wat hij wil
Martijn Kornet, de middelste zoon, is achttien jaar en vaart inmiddels samen met zijn vader. Hij is twee jaar geleden aan boord gekomen en bezig met zijn schipperspapieren. Daarvóór heeft hij de lts gedaan. Al op jonge leeftijd kluste hij aan boord van schepen en voer hij op het Volkerak terwijl zijn vader op de bank zat.
Hij wil graag een eigen schip. Maar hij denkt er niet aan het schip van zijn vader over te nemen. “Dat is over een paar jaar achterhaald”, legt Chris uit. “Oude techniek moet je niet aan je kinderen overdoen.” En Martijn vult aan: “Een 135-meter heeft een beperkt vaargebied. Ik wil liever beginnen op een schip dat overal heen kan en zelf iets opbouwen. Met een 80-meter of zo.”
“Ik weet nog niet wat ik zal doen als ik morgen het schip kan verkopen”, zegt Chris. “Ik weet niet hoe het te doen, maar we moeten naar groen. De voortstuwing is gewoon nog een vraagteken. Batterijcontainers komen nog niet van de grond. Soms zit er een enorm kapitaal achter, zoals Shell bij die veertig schepen op LNG bij Concordia Damen. Dat kan je als particulier niet. En een waterstofschip van 10 miljoen euro met 4 miljoen subsidie… Of dat de oplossing is, weet ik ook niet. Met die subsidie krijg ik het ook voor elkaar.”
“Maar is dat onze toekomst? Dat wij van de overheid afhankelijk worden om te varen? Ik weet het nog niet, maar ik houd alles bij. Ik weet zelfs niet wat ik mijn kinderen moet adviseren.”
