Pattje Waterhuizen heeft begin juli de splijtbakken Boann en Sinann opgeleverd aan de Finse rederij Wasa Dredging. Het betreft zelfvarende splijtbakken van 11,36 meter breed, met een lengte van 67 meter en een diepgang van 4 meter. Zoals het er nu naar uitziet krijgt de klus een vervolg met nog eens twee splijtbakken. Die oplevering is in dat geval aan het eind van dit jaar of begin volgend jaar.
Voor de scheepswerf was het volgens eigenaar Bauke Adema van Pattje Waterhuizen tot nu toe de grootste opdracht. Niet alleen vanwege het gebruikte materiaal, maar ook omdat het een nieuwe klant betrof.
“Wasa Dredging wist precies wat ze wilden. Ook moest het werk op een heel hoog kwaliteitsniveau gebeuren. Voor ons was het dan ook een spannende opdracht.”
Zware rotsblokken
Zo moest voor de beunbak gebruik worden gemaakt van de staalsoort S690. “Die staalsoort wordt vooral gebruikt in de offshore en komt eigenlijk niet voor in de scheepsbouw. Wij moesten hier dan ook voor gecertificeerd worden. Dat waren we al deels, maar nog niet volledig.”
“De reden van het gebruik van dit type stevige staal is dat er in Scandinavië zwaardere rotsblokken worden vervoerd; die komen hier niet voor. Daarom moest de kwaliteit een stuk hoger liggen.”
Daarnaast hadden de schepen aanvankelijk een beoogde capaciteit van 940 kuub. Dat werd al snel 1.000 kuub. “Wasa Dredging had namelijk een grote opdracht gekregen van een Russisch bedrijf. Die wilde dat de klus snel klaar was. Om die reden wilde Wasa Dredging een grotere inhoud. De schepen zelf kunnen overigens voor diverse klussen worden ingezet, maar ze zijn vooral bedoeld voor het vervoer van zware materialen.”
Ierse riviergoden
De opdracht voor de splijtbakken kwam twee jaar geleden binnen. De Finse reder nam daarvoor zelf contact op. “In het verleden hebben wij twee splijtbakken geleverd aan de firma Baars uit Sliedrecht. Zij verhuurden materiaal aan Wasa Dredging. Die vonden dat zó goed dat ze ons benaderden.”
“Wij hebben dan ook veel ervaring met splijtbakken. Zo hebben wij de afgelopen vijf tot zes jaar al ruim twintig hiervan geleverd aan diverse opdrachtgevers.”
De werkzaamheden aan de naar riviergoden uit de Ierse mythologie vernoemde splijtbaken begonnen vorig jaar augustus. De Boann was gereed op 7 december 2016. De Sinann op 8 mei van dit jaar.
Volgens Adema betrof het een relatief lange periode voordat de splijtbakken uiteindelijk klaar waren. “Dat had te maken met diverse aanpassingen die er in opdracht van het Finse bedrijf gedurende de bouw moesten komen.”
Afbouw
De casco’s zijn door Pattje Waterhuizen gemaakt. Daarnaast is er samengewerkt met een aantal toeleveranciers. Zo is de elektriciteit gedaan door Piet Brouwer Elektrotechniek uit Urk, heeft Gebroeders De Haan uit Hoogezand de luchtinstallatie aangelegd en is de betimmering gedaan door Timmerbedrijf Wessels uit Haren (Ems).
Adema: “De samenwerking verliep heel erg goed. Aanvankelijk viel het vanwege alle specificaties niet mee om partners te vinden voor ons eerste echte afbouwproject sinds onze oprichting in 2008. Uiteindelijk hebben we goede toeleveranciers gevonden.”
“Hoewel wij nog steeds niet echt zijn ingericht op afbouwklussen, hebben we de bouw kunnen voltooien met drie medewerkers van onze werf en met weinig toeleveranciers. Daar zijn we wel trots op.”
Impuls
Met de ervaring op zak van de bouw van de Boann en de
Sinann denkt Adema dat Pattje Waterhuizen in de toekomst vaker totaalpakketten kan en ook zal gaan aanbieden. Daarnaast denkt hij dat de bouw van de zelfvarende splijtbakken een impuls zal geven aan de scheepswerf.
“Als reder ben je op deze manier selfsupporting. Er zijn geen extra schepen nodig. Daarnaast kun je met minder personeel uit de voeten. Dat is ook wat bedrijven momenteel willen. Personeel kost geld en is moeilijk te krijgen.”
“Hoewel er al meer van dit soort schepen bestaan, worden ze tot nu toe vooral gemaakt in het buitenland. En nog niet zo zeer in Nederland. Daar ligt voor ons dus zeker een kans.”
